Himlen ler men jag gråter

Lamslagen sitter jag här och skriver några rader.
Jag måste bara få lite utlopp för mina känslor genom att knappa lite på tangenterna.
Jag har tömt spannar med tårar och det känns om allt är bara en otroligt fruktansvärd film som har spelat de sista dagarna på näthinnan.
Jag berättade ju för 3 veckor sedan när min bonusfar dog att min bonussyster hade fått dåliga besked att hon hade fått metastaser i levern.
Och nu redan ler himlen för de har fått en otrolig fin ängel där men vi på jorden gråter.
De dåliga cellerna var väldigt aggressiva och satt inte stilla i hennes kropp.
Hon fick plötsligt en inre blödning och dog, 46 år, mitt i hennes liv.
Jag flög med flygplanet till Holland i gott hopp att kunna se henne en gång till när jag hörde att det gick dåligt med henne. Att kunna pussa hennes mjuka kind och att kunna säga några ord men när jag var på väg fick jag beskedet att det var för sent.
I flygplanet satt jag vid ett fönster och när jag titta ut över molnen vinkade jag till henne.
Jag kommer ohört att sakna dig gumman!

Livet är skörd, njut av varje dag och älskar de människor som står dig nära. De är blommorna i ditt liv och de behöver vatten genom pussar och kära ord.
Sköt om er !
Vi ses igen vänner.
Kram Gerda

Lamgeslagen zit ik hier een paar regeltjes te schrijven.
Ik heb even een uitlaatklep nodig voor mijn emoties en mijn vingers glijden over het toetsenbord.
Ik heb heel wat emmers tranen laten vloeien en het voelt alsof er een verschrikkelijke film op mijn netvlies afspeeld.
Ik zei toch dat 3 weken geleden toen mijn stiefvader stierf dat mijn zus slecht nieuws had gekregen, uitzaiingen in de lever.
En nu al lacht de hemel, ze hebben daar een ongelooflijk lieve engel gekregen, maar wij hier op aarde huilen.
De slechte cellen waren zeer agressief en zaten niet stil in haar lichaam.
Ze kreeg plotseling een inwendige bloeding en stierf, 46 jaar, in het midden van haar leven.
Ik vloog met het vliegtuig naar Nederland in goede hoop om haar nog even te zien toen ik hoorde dat het slecht met haar ging. Nog één keer haar zachte wang kussen en de mogelijkheid om een paar woorden te zeggen, maar toen ik onder weg was kreeg ik het bericht dat het al te laat was.
In het vliegtuig zat ik bij het raam en toen ik naar buiten zat te kijken heb ik nog even naar haar gezwaaid.
Ik ga je ongelooflijk missen lieverd!

Lieve blogvrienden het leven is maar al te broos, geniet van elke dag en heb de mensen lief die om je heen staan. Zij zijn de bloemen in je leven en die moet je water geven door kusjes te geven en lieve woorden te zeggen.
Liefs Gerda