Ett rostigt men underbart ställe

 

 
Jag måste bara visa er några underbara bilder från Gotland, ett härligt minne på en eftermiddag som sitter fortfarande djupt i hjärtat.
Vi hade kört runt lite på Fårö och var egentligen fickasugen.
På jakt alltså efter någon mysig ställe.

Barnen började redan blir hängiga back i bilen och sockernivån var väldigt låg så NU skulle det komma en fikaställe.
Jag ser plötslig en liten skylt där det stod crêperie.
Bromsa sa jag till min man men när vi tittade på det stället från bilfönstret såg det hela inte så lockande ut. Ja som sagt barnen var hungriga så vi bestämde oss att kliva ur bilen.
Och sedan...........möttes vi av en värld full av skrot. En fikaställe på en skrothög........eeeeeh Nej.
Men jag kan säga er att jag aldrig har varit på( i mina ögonen)mysigare fikastället.
Från början hade detta varit en bensinmack och mannen samlade på bilar, cyklar, kylskåp, ja allt som kunde komma rost på:)
Till slut kom det en liten museum till och ett fikaställe.

Själva delen var vi satt ute hade de stora dunkar med bensin uppradat som avgränsning av skrotdelen.
Utanför raden med bensintunnor stod allt möjligt, allt med rost, patina och slitage. Vilken härlig röra men ändå så underbar och fint.

Jag har skeltittat på alla fina saker och hade nästan inte munnen på rätt plats för den goda pannkakorna som de serverades där, min mun bara gapade av förtjusning av allt det vackra omkring mig.
Ja ni får kolla själv på bilderna:)

Ha en bra start av en ny vecka.
Kram Gerda


Ik moet jullie gewoon even wat fotootjes laten zien van Gotland, een heerlijke herinnering aan een namiddag die nog diep in mijn hart vast zit.

We reden op een iets kleiner eilandje ten noorden van Gotland, Fårö(het eiland van de vele schapen). 
Får is schaap op zijn Zweeds.
We hadden al een tijdje rond gereden en waren eigenlijk wel toe om de buik weer even bij te tanken.
Even wat lekker eten en drinken bij een gezellig cafeetje.
Ik zie plotseling een bordje met crêperie er op staan dus zei ik tegen mijn man remmen hier is wat.
Maar toen we iets dichterbij kwamen zag dit er niet zo aanlokkelijk uit, de kinderen waren ondertussen jengelig geworden dus we stapten toch maar uit.
Ja en toen.........stonden we ineens in een wereld vol van schroot. Een cafeetje op een schroothoop......nou nee zou je zeggen.
Maar ik kan jullie vertellen dat ik nog nooit zo´n gezellig en apart cafeetje ben tegengekomen.
Vanaf het begin was dit een bezinestation en het mannetje die toen de eigenaar was verzamelde er blij op los. Alles wat kon roesten verzamelde hij:)
Ten slotte kwam er een museum bij en een cafeetje.

Wij zochten een plaatsje buiten op en ik kan je vertellen dat ik scheel xat te kijken van wat ik daar allemaal zag. Wat een heerlijke bende maar toch zo mooi.
Ze hadden benzinevaten op een rij gezet om het cafee gedeelte af te scheiden van het schroot gedeelte.
Ja ik had eigenlijk geen oog voor de heerlijke pannekoek op mijn bordje maar zat maar steeds om mij heen te kijken.
Ja kijk maar zelf naar de foto´s:)

Liefs Gerda