Orolig och ledsen i en härlig röra

Ibland vänder allt igen och står man där igen med tårarna i ögonen.
Kan detta eländet inte sluta?
Min mamma mådde inte så bra sista tiden; tryck på bröstet, hon svettades ohört mycket, hög blodtryck, var trött efter minsta lilla ansträngning och var ofta andfådd.
Hon har ju varit med om en del den sista tiden så kroppen kanske sa ifrån?
(En liten uppdatering för de nya följaren här på bloggen, i augusti dog först min styvfar och 3 veckor senare min syster, båda hade en aggressiv from av cancer).
Hon blev ändå oroligt och besökte en läkare.
För att göra det hela lite kortare var hon i torsdags i sjukhuset och fick en kranskärlsröntgen(man för in en tunn plaströr i en pulsåder och den här plastslangen styrs sedan till blodkärl till hjärtans kranskärl för att kolla hur det ser ut där).
Det såg inte så bra ut, i 4 st ådror var förträngningar och kranskärlen hade blivit igentäppt för 90 %.
De sa då att de skulle operera henne inom 2 veckor.
I fredags fick jag ett oroligt telefonsamtal från min svåger(som förlorade sin fru/min syster).
Min mamma var inte anträffbar längre och blodvärden och blodtrycket var inte som det skulle vara.
Ja och där sitter man då igen..........man kan inte göra ett skit och tankarna flyger hit och dit och tårarna bara forsar ner.
Allt som hände för snart ett halvt år sedan upprepade sig igen.
Då satt jag här också oroligt bara som den och väntade på att jag fick lite information från min mamma hur det gick med min syster. Kan bara säga att på sådana moment är avstånden dödande.
Inte igen.............att inte hinna säga adjö till någon som man älskar är bara så .........ja ni förstår.
Efter 1,5 timme fick jag samtal från min svåger igen. Min mamma var lite bättre, var anträffbart igen och hon hade fått färgen tillbaka igen.
Shit vilken lättnad alltså.
Nu har jag bokat en biljett och ska flyga till Holland i morgon, jag vill vara där och hålla om hennes hand innan hon blir opererat(detta kommer att bli inom 3/4 dagar sa de på sjukhuset).
Hon är stark, modig och för övrigt frisk så jag hoppas att allt ordnar sig. Men rädd är jag........ rädd att förlora henne. Men jag måste tro att det går bra. 

Jag kommer att vara borta ett tag men kommer tillbaka.
Tack alla godingar som hälsar mig alltid så trogna här, just nu känner jag mig inte precis en trogna vän. Har så mycket i huvudet att jag inte har hunnit att hälsa på er på ett tag.
Men jag tror säkert att ni förstår, ni är underbara!
Varm kram Gerda


Ja en plotseling sta ik daar dan weer met de tranen in mijn  ogen, houd deze elende nou nooit meer op?
Mijn moeder voelde zich niet zo goed de laatste tijd; druk op de borst, ze transpireerde veel, hoge bloeddruk, was moe na de geringste inspanning en was vaak buiten adem. 
Ze heeft nogal wat klappen gehad de laatste tijd, was dit een teken van het lichaam dat ze het even rustig aan moest doen?(Een kleine update voor de nieuwe volgers hier op mijn blog, in augustus overleed mijn stiefvader en 3 weken later mijn zus, ze hadden allebei een agressieve vorm van kanker). 
Ze was nog bezorgd en een bezocht een arts. 
Om een lang verhaal korter te maken is ze afgelopen donderdag naar het ziekenhuis gegaan en heeft daar een hartkatheterisatie gekregen aan de hand van deze katheterisatie kwamen ze er achter dat er vier aderen stevig aan het dicht slibben waren en dat de kransslagader voor 90% dicht zat. 
Ze zou een operatie ondergaan en dit zou binnen twee weken gebeuren zeiden ze donderdag.Afgelopen vrijdag kreeg ik een onrustig telefoontje van mijn zwager(die dus zijn vrouw heeft verloren).Mijn moeder gleed steeds verder weg was bijna niet meer aanspreekbaar, was lijkbleek en de bloedwaarden en bloeddruk zagen er ook niet goed uit.
Ja, en daar zat ik weer .......... geen shit kunnen doen en mijn gedachten vlogen van hier naar daar en de tranen vloeiden over mijn wangen. 
Alles wat er toen gebeurde, een half jaar geleden herhaalde zich weer als een film in mijn hoofd. Toen zat ik ook af te wachten totdat ik weer een telefoontje van mijn moeder kreeg hoe het ging met mijn zus. Laten we maar zeggen dat op zulke momenten die k..afstand dodend is.
Niet weer ............. geen tijd om afscheid te nemen van iemand die je lief is gewoon zo ......... ja jullie begrijpen mij vast wel. 
Na 1,5 uur kreeg ik weer een telefoontje van mijn zwager. Mijn moeder was er weer een beetje bij, was weer aanspreekbaar en had weer wat kleur op haar gezicht gekregen.
Shit wat waren die woorden een opluchting.

Nu heb ik een ticket naar Nederland geboekt, ik vlieg morgen, wil er zijn om haar hand vast te houden voordat ze wordt geopereerd(dit zal binnen 4/5 dagen plaats vinden).Ze is sterk, dapper en verder gezond, dus ik hoop dat alles goed gaat komen.  
Maar ik ben bang ........ bang om haar te verliezen. Maar ik moet er vertrouwen in hebben dat het goed gaat komen.Ik zal ondertussen een tijdje hier niet te vinden zijn maar kom daarna graag weer terug:) 
Jullie zijn altijd zo ontzettend trouw met jullie berichtjes, iets wat ik de laatste tijd niet echt kan zeggen van mijzelf, sorry daarvoor.
Ik heb de laatste tijd weer zoveel dingen aan mijn hoofd gehad en heb dat wel voor mij gehouden maar nu moest ik het even van mij afschrijven.

Een warme knuffel 
Gerda